Lopend door de straten van Kathmandu is één van de opvallendste dingen dat (bijna) iedereen super vriendelijk is en je begroet met een lieve “Namasté”. Als ze proberen een gesprekje met je aan te gaan, zijn ze altijd geïnteresseerd in waar je vandaan komt en hoe lang je in Nepal blijft en wat je van hun land vindt.

Vaak wordt ook met een fluisterende stem gevraagd of je misschien hasjiesj of wiet wilt. Af en toe een opdringerige straatverkopertje die probeert je wat aan te smeren, een taxi chauffeur die je probeert om in zijn auto te krijgen. Er lopen ook veel mannetjes rond met een Sarangi (soort viool uit Nepal) en willen of dat je geld geeft voor hun optreden of dat je hun viool koopt.

Bovenop de toetergeluiden van de velen auto’s, brommers, motoren en ander vervoer wat er rijdt het hoor je het heerlijke geluid van het ongegeneerde keel schrapen, neusophalen en het trotse resultaat naast hun neer te deponeren.

Misschien proberen ze hiermee te zorgen dat het vele stof van de straat vast blijft liggen. En dat is het volgende punt wat behoorlijk opvalt. Het stof. Nu ik hier terwijl ik dit schrijf bij de klimhal zit te typen voel ik het stof onder mijn vingers erger en erger worden. Zodra je op wegen komt waar de weg niet goed is, vol met kuilen, gruis en meer, zie je op de huizen langs de rand van de weg een dikke laag met dit “stof” 

De huizen hier zijn ook opvallend. In de centra van Nepal zoals Thamel, ziet het er allemaal wel mooi uit. Van ouderwetse uit hout gesneden gevels, tot super nieuwe betonnen huizen. Maar zodra je een beetje in de buitenwijken komt, of langs de weg van Kathmandu naar Chitwan zie je veel zelfbouwhuisje van leem of van metalen golfplaten. Er is geen stromend water in huis, dus wassen, de was, afwas wordt allemaal gedaan bij een algemene kraan. Maar als je dan ziet hoe sommige vrouwen / meisje eruit zien.. In super mooie Hindoestaanse kleding en vol in de make-up. Je begrijpt gewoon niet hoe ze alles zo mooi houden met de beperkte middelen die ze hebben. Ook hoor je deze mensen totaal niet klagen, maar nodigen je eerder nog uit om binnen te komen en mee te eten.

Het toilet is een simpel hokje. In vele huizen kan je op het toilet niet het WC papier doorspoelen omdat de riolering dit dan niet aankan. Gebruikelijk is ook hier om je billen niet te vegen maar te spoelen. Toch hangt er vaak wel toiletpapier bij het toilet. In dat geval dien je dan het papier (net als in Griekenland) in een prullenbakje te deponeren.

Op de afbeelding is niet echt een toilet te zien, maar dit is een tussenstop tijdens de busreis. Dit is dan de plaspauze, maar wel met de befaamde franse toilet (dus hurken!)

Naast deze toiletten waarvan het riool aan de achterkant van het gebouw gewoon de vrije ruimte heeft staat links en rechts eettentjes… Geef mijn portie maar aan fikkie!